Kültür, sanat, bilim, spor, siyaset ve iş dünyasının “duayen” isimlerini “Türkiye’nin Çınarları” projesi kapsamında fotoğraflayan Anadolu Ajansı, bu kapsamda sanatçı Ayla Algan’ı da fotoğrafladı.
Kült haline gelmiş ve hala büyük bir keyifle seyredilen Sadri Alışık ile oynadığı “Ah Hoş İstanbul” sinemasıyla gönüllerde yer eden Algan, AA muhabirine anılarla dolu hayat kıssasını ve hayallerini anlattı.
“COLUMBİA PİCTURES’A GİRMEDİM”
Sahneye adım attığı günü, bugün üzere hatırladığına işaret eden sanatçı, “Tiyatroda çok yeterli oyuncularla çalıştım. 1961’de Dram Tiyatrosunda ben Jeanne D’arc’ı oynarken Ercüment Behzat Lav ise Empizitör’ü oynuyordu. Onlar bizi de oynatırdı. Behzat (Haki Butak) Baba, Zihni Rona, Mücap Ofluoğlu… Bu isimlerle çalıştım.” dedi.
Ayla Algan, Türk tiyatrosunun usta isimleriyle birebir sahneyi paylaşmanın çok değerli olduğunu ve onlarla çok hoş anıları olduğunun altını çizdi.
“SİNEMADAN ÇOK ŞEY ÖĞRENDİM”
Atıf Yılmaz’ın “Ah Hoş İstanbul” sinemasında çok bütçesi olmadığı için kendisini tercih ettiğine dikkati çeken sanatçı, şu bilgileri verdi:
“Sadri Alışık’tan çok şey öğrendim. Ben o vakitler tiyatro oyuncusuydum. New York’ta oynayacaktım lakin 8 yıllık kontrat çıkınca Columbia Pictures’a girmedim. Zira ABD’de yaşamak istemiyordum. Gittiğimde eşyalarımı sandıktan çıkarmamıştım. Sandıktan çıkarıp giyiniyordum gardıroptan değil. O vakitler Muhsin Ertuğrul, Kent Tiyatrosundan istifa etmişti. Onunla Nişantaşı’nda bir konservatuvar açtık. Oradan Rutkay Aziz, Macit Koper, Taner Barlas çıktı. Düzgün ki orayı açmışız. Sinemadan çok şey öğrendim. Ah Hoş İstanbul sineması artık Kıbrıs’ta üniversitede ders olarak okutuluyor. Columbia Üniversitesi’nde de ders üzere aldılar.”
“ONLAR ÇALDI, BEN DE SÖYLEDİM”
Yunus Emre’nin şiirlerini İngilizce, Almanca ve Fransızcaya çeviri eden Algan, Türkiye’yi tanıtmak gayesiyle Dışişleri Bakanlığıyla çok sayıda aktifliğe katıldığını lisana getirdi.
Ayla Algan, Ermenistan’ın başşehri Erivan’da verdiği konsere de değinerek, “Konsere onların bir müziğiyle başladım. Benden Çanakkale Türküsünü istemişlerdi. Ben orkestraya döndüm. Programda yoktu. Onlar çaldı, ben de söyledim. Hasebiyle bütün konserlerimde bir şey öğrendim” sözlerini kullandı.
Yunus Emre’nin ehemmiyetine dikkati çeken sanatçı, Avrupa’nın 13. yüzyılda karanlık bir zaman yaşadığına işaret ederek, “Yunus Emre’yi her yerde söyledim. Fransızca ve İngilizcesi hoş oldu lakin Almancası çok uygun olmadı. Almanca yapısal bir lisan. Bir duyguyu anlatmak için en az iki söz gerekiyor. Yunus’a da olmuyor. ‘Sevi’ diyor mesela Yunus, hem aşk hem de barış demek. ‘Dava için gelmedim, sevi için geldim’ diyor. Almancayı söyledim lakin pek hoş olmadı” değerlendirmesinde bulundu.
“FUTBOLDA ÖDÜL GOL ATANA MI, GRUBA MI VERİLİR?”
Algan, Rumeli Hisarı’nda Hamlet’i oynarken zorlandığını lisana getirdi.
Tiyatroda layık görüldüğü mükafatları neden almadığına da değinen sanatçı, şunları söyledi:
“O vakit Mücap Ofluoğlu, Zihni Rona, Necdet Mahfi Ayral, Sami Uzman birlikte oynuyoruz. Kent Tiyatrosunun en güzel oyuncuları bana kambur üzere bakmasa, ben kamburu oynayamazdım. Anlatamadım niçin kabul etmediğimi. Muhsin Ertuğrul bile bana ‘Ödülü verenleri mi beğenmedin?’ demişti. O vakit Milliyet gazetesinden spor muharriri genç bir oğlan röportaja geldi. Onu bulunca ‘Bak sen anlarsın. Futbolda ödül gol atana mı, kadroya mı verilir?’ diye sordum. O usta oyuncular olmasa ben ödül alabilecek miydim?”
Usta oyuncu, insanın tabiatı gereği üretken olması gerektiğini kaydederek, Mona Lisa tablosu Leonardo Da Vinci’yi ölümsüz kılıyorsa, bir büyükanneyi de eşsiz lezzete sahip böreğinin ölümsüz yapabileceğini kelamlarına ekledi.
