Dünya, 2000’lerle birlikte artık birbirine daha çok yaklaşmıştı; ulaşım hızlanmış, internet yaygınlaşmış, artık dünyanın bir başka ucundaki olaylardan anında haber alınabiliyordu. İnsanların birbirleriyle olan etkileşimi de hızlanmıştı, artık hudut yoktu… En azından bazıları için.
Sanat dünyası da yurtiçinde gittikçe büyümeye başlamış, yeni sanat yerleri açılmaya devam ediyor, halihazırda olan yerler vizyonlarını genişletiyor, bienallere yurtdışından sanatkarlar akın akın geliyordu. Pekala ya Türkiye’den yurtdışına sanatkarlar birebir halde gidebiliyor muydu? Sorunun karşılığı net: hayır. Bilhassa Avrupa’da devlet sanatkarlara her manada büyük dayanak oluyordu. Türkiye’de ise devletin takviyesi yok üzereydi. Sanatkarlar yurtdışından davet aldıklarında imkânsızlıklar nedeniyle gidemiyorlardı. SAHA Derneği, tam da bu türlü bir olay üzerine ve bu türlü olaylar yaşanmasın diye 2011 yılında kuruldu. Dernek, bugüne dek Türkiye’den 450 sanatçı, küratör, muharrir ve sanat inisiyatifinin projesini kâr hedefi gütmeden, 43 farklı ülkede ve Türkiye’nin farklı kentlerinde sanat kurumlarıyla işbirliği yaparak ve kaynak sağlayarak destekledi. Bu seyahat “SAHA – Dayanışmanın On Yılı” isimli kitapta Zeynep Miraç’ın kaleminden anlatılıyor. Derneğin nasıl bir muhtaçlıktan doğduğu, bugüne kadar neler yapıldığı, özetle SAHA Derneği’nin tüm kıssası, sanat ekosistemindeki gelişmeler ve gelecek projeksiyonuyla birlikte kitapta görülebiliyor. SAHA’nın kurumsal kimliğini de tasarlayan Bülent Erkmen, kitabın editoryal konsepti ve dizaynını üstlenirken kitabın editörlüğünü Eda Sezgin, yayın hazırlığını ise SAHA üyeleri ve grubundan oluşan bir komite yaptı.
“TÜKETİM DEĞİL ÜRETİM”
