Daha evvel topluluğu izlememiş olanlar için ise ne olacağı muhakkak değildi, dans mı, bale mi, tiyatro mu, yoksa Gila’nın yazdığı üzere rotoskop mu? Işıkların kararmasıyla birlikte Londra’yı seller aldı! Yağmur, şimşekler ve kabaran sular, sallar üzerinde tutunmaya çalışan felaketzedeler ve sulara kayıp kaybolan bir çocuk. Güya Times Irmağı değil de Ege Denizi’nde alabora olan bir kaçak göçmen botu ve kıyıya vuran çocuk cesetleri… Fakat o ne suya düşen küçük kız, masallardaki üzere bir kuş kanadıyla kurtarılıp diğer bir dünyaya savruluyor; onu kurtlar buluyor! Kurtlar? Artık de bir Ergenekon masalı mı izleyeceğiz? İklim krizi ve etraf felaketinden nereye varıyoruz? Oysaki kurtlar da kaçmış insan canavarından! Küçük kızı öldürmek değil sahiplenmeye karar veriyorlar? Ormanın içindeki güç savaşına şahit oluyoruz: uygun kurtlar, berbat kurtlar! İnsanın üzerlerinde uyguladığı deneylerden kaçmış ve kurtların düşman olduğu maymunlar. Ormanın bilgesi, filler. Zürafalar. En makus yaratık… Açıklamalıyım; dansçılar maymunları, kurtları ve kutulardan oluşan yılanı canlandırıyor. Başkaları animasyon! Ve bu kadar canlı içinde en makûs yaratık hangisi? Natürel ki İNSAN! En yırtıcı canlı HOMOSAPIENS! Avcı. Beslenmek değil, zevk için de öldürüyor! Hayvanları ve doğayı yok ediyor. Yaşayan her şeye eziyet ediyor. Çaresiz kalınca kendini de öldürüyor! (Gösteride yok lakin hayatta var!) Ve bu şov, büyüklere ders veren haliyle bir fabl. Müziği, harika dansçıları, koreografisi, çeşitli şov teknikleriyle hemhal oluşuyla bir sanat yapıtı. Olmayıp da yutturanlara kapak olsun. Âlâ ki şenlik var!
