Güzellikte denetim vardır, simetride zarafet vardır. Bu kelamlar Victory (Zafer) Projesi’nin mantrasıdır. Bu proje gözden ırak çölün ortasında kurulan deneysel bir şirketin çok bâtın yürüttüğü yenilikçi gereç geliştirme projesidir. Jack (Harry Stiles) her sabah kalkar, karısı Alice’in (Florence Pugh) hazırladığı kahvaltıyı ettikten sonra Zafer Merkezi’ne çalışmaya masraf. Kentteki bütün erkekler bu saklı projede çalışmaktadırlar.
Yenilikçi gereç geliştiriminin ne olduğunu eşleri bilmezler. Her sabah saat üzere bu rutin yinelenir, eşler kocalarını tıpkı anda ve biçimde işlerine uğurlarlar. Konut hanımı eşler meskende kalıp paklık, yemek, dedikodu ve alışveriş yaparlar. Dışarıdan olağan görünen bu hayat biçimi 1950’lerde optimizmin, bağnazlığın, tutuculuğun hakim olduğu erkeklerin üstün, bayanların ikinci sınıf vatandaş olduğu Amerika’da yaşanır.
Victory kentinde yaşayanların herşeyi vardır, konforlu konutlar, lüks otomobiller, yüksek maaşlar. Herkes klasik aile rollerini üstlenmekten mutludur. Bayanların kent dışına, kocalarının işyerlerine gitmeleri yasaktır. Alice ve Frank birbirlerini çok severler, ağır bir cinsel ilgileri vardır. Herşey harika görünmektedir. Bir gün komşusu Margaret (Kiki Layne) Alice’ten yardım isteyerek projeyi yöneten Frank’in (Chris Pine) palavra söylediğini, hiçbir şeyin göründüğü üzere olmadığını, çöle gitmesini, gerçeği görmesini söyler. Margaret’in intiharı idare tarafından örtbas edilince Alice’te tıpkı Margaret üzere sanrılar görmeye başlar. Sonunda dayanamayıp çöle masraf, çölde gördükleri onu düzgünce rahatsız eder.
Zafer Kenti göz kamaştırıcı, düş üzere, eksiksiz olmakla birlikte tuhaf, rahatsız edici, boğucudur. Keyifli aile tablosu ile hafif terör, baskı içiçedir. Uzun müddettir sorgulamaksızın itaat edilen duruma isyan edilince neler olur? Erkeklerin bayanlar üstünde baskı kurması, maddi konforun beraberinde getirdiği sonuçlar yüzyıllardır süregelir. Projenin CEO’su Frank ”Biz erkekler bayanlardan çok şey isteriz, güç, sabır, yemek, pak bir konut ve takdir. Kaos muvaffakiyetin, ilerlemenin düşmanıdır” der. Erkeklerin ahenk içinde çalışmaları için bayanların kaos yaratmaması gerekir. Bu eşitlik kisvesi altında dayatılmış hiyerarşidir.
Filmin estetik seviyesi kusursuzdur. Katie Byron’un imal dizaynları, Arianne Philipps’in kostümleri çok başarılıdır. Manzara direktörü Matthew Libatique’in imajlarının donukluğu beyaz sıcaklığı hisettirir. Bestekar John Powell bayan nefeslerinden ve seslerinden oluşan müziğiyle etkiliyor.
Olivia Wilde’ın (Booksmart) ikinci uzun metrajı Don’t Worry Darling (Dert Etme Sevgilim/2022) The Stepford Wives (Bryan Forbes/ 1975), Pleasantville (Gary Ross/1998), The Truman Show (Gary Ross/ 1998) sinemalarını anımsatıyor. Başroldeki Florence Pugh (Midsommar), Dunkirk’te (2017) kısa bir rolde izlediğimiz pop yıldızı Harry Styles (özellikle sahnedeki dansıyla) Chambers çifti olarak çok başarılılar. Şampanya kadehi içindeki performansıyla Dita Von Teese çabucak dikkat çekiyor.
Olivia Wilde’ın yönettiği, Florence Pugh, Harry Styles, Chris Pine, Olivia Wilde, gEmma Chan, Sydney Chandler, Kiki Layne, Douglas Smith’in oynadığı, erkek egemenliği, cinsiyet ayrımcılığı, bayan düşmanlığını sorgulayan Don’t Worry Darling (Dert Etme Sevgilim/ 2022) bugün gösterime girdi.
