Evrenin kanunları, tabiatın işleyişi, insanın bunlarla etkileşimiyle maddi, manevi varlık alanlarını, özünü keşfedişi. Mardin bu günlerde konuk ettiği, Lolita Asil’in “Yer-yüzü Gök-yüzü” sergisiyle izleyiciyi bu türlü bir seyahate beklemekte.
Alman Karargâhı-Atamyan Konağı’na görüntü, dijital sanat, artırılmış gerçeklik üzere medya araçlarıyla yerleştirilmiş, bilim ve sanatın farklı alanları da gözetilerek bilgi, sezgi el ele üretilmiş yapıtların isimlerine bir bakış atmak bile bir seyahat başlangıcı vaat etmekte. “Varoluş’’, “Sonsuzluk’’, “Güneş’’, “Gözün Derinliklerinde’’, “Yeşil-Mavi’’, “Kendimize Dönüş Yolu’’, “Bir Gün, Tekrar, Daima Beraber’’, “Yeniden Doğuş’’. Işık ile titreşim ya da manzara ile ses peşinde, buradaki görünen varlığımızın ötesindeki görünmeyen varlığımıza yanlışsız bir seyahat. Yapıtların de vurguladığı üzere, saat tarafında daima, üst yarım çemberin soldan sağa, alt yarımın sağdan sola yuvarlanışıyla oluşan vakit içinde tamamlanarak devam etmekte.
AYRILMAZ PARÇALAR
Leonardo da Vinci’nin Vitruvius Adamı’ndaki dairenin dünyayı, karenin cihanı simgeleyişinden esinlenerek, hücre-insan-evren oluşumuna bilim sanat paraleliyle yaklaşan Asil için yer ile gök ayrılmaz modüller. Varoluşun artlı önlü, altlı üstlü, içli dışlı tahminen iki yüzü, tahminen de aslında tek yüzü. Bir karşıt bir yüz kurulan istikrarın an an örülen bir devinimini vurgulayan ressam her birimizin içinde olup hepimizi içeren daha büyük şeye dikkat çekmekte.
Lolita Asil
ESER YER BULUŞMASI
Asil’in “İlk defa yapıtlarım bir yerde yerini buluyor, birinci defa bir yer benimle bütünleşti” dediği standındaki “Güneş (1997, özel koleksiyon)” örneğin, konağın en üst katında gün doğumunu karşılayan odaya, tam da birinci gün ışığının vurduğu noktaya yerleştirilmiş. Asil bu noktanın bilgisine ulaşıncaya kadar konağa bir ay boyunca dışarıdan bakmış. Mardin’deki her konutun Mezopotamya’ya baktığı, hiçbirinin oburunun güneşini kesmediği gerçeğini deneyimleyip görgümüze sunduğu bu çalışmadaki eser, ressamın kaçtır benimsediği sarıdan mora dizilimini görmek için âlâ bir örnek. Salt hisle değil şuurla yaratım, sabırla çalışarak bilgiye ulaşım yolunu ise tekraren çizip boyadığı gözlerde görebiliriz. İnsan vücudunun kemik dokusunun mikroskop altındaki imajının desen olarak kullanıldığı “Varoluş”ta ise ana problemini.
ÇOCUKLARLA ETKİLEŞİMLİ ALAN
Serginin, konağın alt, üst katlarına, tıpkı kattaki odalara ve terasa geçiş veren alanı ise çocuklara ayrılmış. “Bir Gün, Tekrar, Daima Beraber’’ ile “Kendimize Dönüş Yolu’’nun yerleştirildiği bu etkileşimli alanda yapılan çalışmanın cihana bir ileti vermesi amaçlanmakta. Umut kapısında yarın için dilekler dileyerek fikrimizin gücüyle, düşlerimizi en kolay sanatla hususa dönüştürebileceğimizin iletisi. Bunu da en kolay anda yaşayan çocuklarla yapabildiğimizi söyleyen Asil, sergiyi ziyaret eden okullara verilen VR gözlüklerle de çocukların bakış açısını, düş dünyasını genişletmeyi dilemekte.
DÜŞÜN DÜŞLE RESİMLE
Çocuklarca çizilip boyanmaya başlanan ‘’Kendimize Dönüş Yolu’’ndaki karelerdeki iki işten biri ise Asil’in kendisine, oburu de 21 Eylül’deki açılışta bulunan İlber Ortaylı’ya ilişkin. 19 Ekim’e kadar standa çocuklarla giden büyükler de çocukların uzunluklarının yetişemediği karelere, derinlere kaçmış olsa da pekâlâ çıkarabilecekleri düşlerini işleyebilirler. Sanata evet.
