“Kadın haklarından ırkçılığa, hâlâ bu meseleleri konuşuyorsak dünyayı daha yeterli bir yer yapmak konusundaki hünerimizi sorgulamalıyız” diyor Anamaria Marinca. 69. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nin memleketler arası iştirakçileri da çok seçkindi.
Yarışma heyetindeki Romanyalı oyuncuyla sohbet dünya sıkıntılarına da uzandı. Altın Palmiyeli “4 Ay, 3 Hafta, 2 Gün”den yeni sineması “Yalnız Olmayacaksın”a, sinemaların dünyayı nasıl gördüğüne ve tarihin nasıl arsızca tekrar ettiğini sorguladık.
“Jürilik yapmanın en şahane yanı sinema izlemek ve farklı dünya sinemalarını tanımak. Burada da şahane bir seçki vardı, en iyiyi seçmek güç oldu” diyor Romanyalı oyuncu Anamaria Marica. Portakal ağaçlarının gölgesindeki bir terastayız, vazifesini yapmış olmanın huzuru içinde. 69. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nin Memleketler arası Yarış heyetinde yer alan oyuncu için özgür ve yüreğe derinden dokunan sinemalar kıymetli, “Ayrıca her sinema politik olmak zorunda değil ancak insanlık açmazlarını anlatmak da olaylara bir karşı duruştur” diyor. Bizden sinemacı diye sorulunca Nuri Bilge Ceylan’ı ve onun sinemalarına olan hayranlığını örnek veriyor. Ortalarında Jean Marc Barr’ın da yer aldığı heyet “Erkek baskısından dine, pek çok mevzuyu ustalıkla ele aldığı ve seyirciye hazır karşılıklar vermek yerine düşünmeye ve anlamaya davet ettiği” gerekçesiyle en yeterli sinema mükafatını Martin Boulocq’un endişe cinsindeki “Ziyaretçiler”ine verdi. Marinca çeşidin hiç yabancısı değil. Bu yıl Sundance’de baştacı edilen “Yalnız Olmayacaksın!” (You Won’t be Alone) isimli sinemayla Noomi Rapace ile başrolü paylaşıyor: “Ben dehşet değil peri masalı diyorum, cadılar üzerinden bayanın bastırılışı ve ‘diğerine’ olan baskıyı anlatıyoruz. Esasen çocuk masalları da hayli korkutucudur malum” diyor.
Anamaria Marinca, Romanyalı lakin Londra’da yaşayan, memleketler arası projelerde yer alan başarılı bir oyuncu. “Sex Traffic”deki (2004) rolüyle, şimdi 22 yaşındayken İngiltere’nin itibarlı mükafatı Bafta’yı kazanmıştı. Sanatçı bir ailenin keman çalan yetenekli çocuğu olarak 17 yaşında oyuncu olmaya karar vermesi herkesi şaşırtsa da Londra’da sinemaya girmesine dayanak olmuşlar.
Projelerini seçerken bildiri korkusu yok elbette ancak keder ettiği sorunları anlatan senaryolara yakın duruyor. Mülteci meselesine parmak basan “Look, Stranger” (2010) isimli sinemasıyla gurur duyuyor ve bağımsız üretimlerin dağıtım problemleri nedeniyle gereğince izleyiciye ulaşamamasına üzülüyor. Cristian Mungiu’nun Çavuşevsku devrindeki kürtaj yasağını bahis ettiği “4 Ay, 3 Hafta, 2 Gün” sinemasında yaşananların yine gündem olmasını korkutucu buluyor: “ABD’deki ve kimi ülkelerdeki geriye dönüş, kazanılmış haklarımızın elimizden alınmaya çalışılması vahim. Bayan haklarından ırkçılığa, günümüzde hâlâ bu problemleri konuşuyorsak dünyayı daha âlâ bir yer yapmak konusundaki başarısızlığımız ortada. İklim değişikliğinden yanı başımızdaki savaşa kadar, her şey inanılmaz yıkıcı”.
“İnsanlık pahalarını her gün yine inşa etmek gerekiyor. Hiçbir şeyi garantiye alamayız. Ukrayna’daki savaş ve çok bilgi bombardımanı başımızı karıştırıyor. Nükleer savaş çıkmaz diyorlar lakin insanlık Hiroşimayı yaşadı. 2. Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’nın orta yerinde Saraybosna trajedisi yaşandı. Ailem Moldavya hududunda yaşıyor ve bu savaşta benim de bir kesimim orada. Yani gelecekle ilgili tasalarım çok.”
