Birçok karaktere can veren Hüseyin Avni Danyal daha çok laz şivesiyle konuk oldu konutlarımıza. O denli Bir Geçer Vakit Ki’de “Kenan”, Kurtlar Vadisi Pusu’da “Bulut”, Hatırla Sevgili’de “Adnan Menderes” karakteriyle hafızalarımıza kazınan başarılı oyuncu, bu ortalar hem tiyatro hem de sinemayla tekrar gündemde.
Nova Yapım’ın oyunu “Kelepçe Kullanma Klavuzu” ve 18 Kasım’da gösterime girecek olan “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada Selahattin Akarsu karakterini canlandıran Danyal, sahnede komiser, beyazperdede ise acılı bir baba olarak karşımıza çıkıyor.
Danyal ile oyunculuk ve ülkemizin problemleri üzerine sohbet ettik.
Hüseyin Avni Danyal ve Öznur Oğraş Çolak
– Sizin kapalı gişe sahnelenen “Kelepçe” oyunundan bahsedelim biraz…
Türkiye’de çok uzun mühlet oynanan “Alevli Günler” diye bir oyun vardı, tiyatroseverler bilirler, Irmak Bahçeci, Bakırköy Belediye Tiyatroları’nda dramaturg olarak çalışıyor. Bizde bir oyun sayesinde tanıştık. Alevli Günler’i biliyordum, çok uzun müddet oynanan ve insanların çok sevdiği bir oyundu. Tekst geçince elime, çok düzgün yazılmış bir metin, çok ince işçilikle ayarlanmış. Gözaltı mühleti bir saat olan bir tutukluyla başındaki komiserin o bir saatlik hikâyesi! Bir sirk diyelim ona, sirkte çalışan bir dolapta işte hokkabazlar insan kaybederler ya bir dolaptan girer öbüründen çıkar, o denli bir bayan, kocası kayıp ve benim komiser de geliyor diyor ki: “Nerede kocan sen mi öldürdün?” Cinayetle suçluyorlar. Onun bir sorgusu!
– Şimdilerde tek kişilik bir oyun arayışındasınız. Kelepçe iki kişilik, kalabalık bir takım tercih etmiyorsunuz neden?
İki kişilik oyun olunca oyunculuk manasında biraz daha doyurucu oluyor sizin için, oyuncu olarak daha haz alıyorsunuz. Başak Daşman’la da biz birinci sefer çalıştık, çok âlâ bir oyuncu. İkili, karşılıklı oyunculuk bir pinpon topu üzere bir siz vurursunuz, bir o vurur bu türlü ortada gidip gelir.
Evet tek kişilik oyun, daha rahat hareket edebileyim diye. İki kişilik de olabilir. Daha çabuk hareket edebilmek, daha seri olabilmek için. Bir de televizyon durumu var. Bir televizyon dizisi çekerken bir oyun provası yapmak dünyanın en sıkıntı ve kahırlı işi. Çok sıkıntı oldu, Kelepçe Kullanma Kılavuzu’nda da o denli… Yani provadan çık, koştur çekime git, çekimden çık koştur, tiyatroda provaya gir. Yani tiyatro provası kendi başına olmalı, yalnızca ona konsantre olup o denli yapmalısınız. Bu sene fizikî olarak değil fakat ruhen çok yıprandım. Provanın gerilimi orada bir şey yaratmak durumundasınız, tam onda bir yol almaya başlıyorsunuz, hop kestim benim çekime yetişmem lazım.
TİYATRO SEYİRLİK
– Tiyatro Seyirlik, ne durumda, uzun vakittir bir salonunuz da yok. Özel tiyatroyu yaşatmak bugünün şartlarında çok güç.
Tiyatro Seyirlik, ismine kendi tiyatrom ismine bir salonum da vardı benim. Lakin beceremedik olmadı, ticari zekâdan yoksunuz haliyle, tiyatro da olsa bir market üzere, bir bakkal dükkânı üzere, başında oturmanız gerekiyor işinizin. Onun içinde ben, çok ilgilenemedim. Artık Tiyatro Seyirlik olarak, salon kiralayıp bütün tiyatrolar üzere o denli oyun oynama planım var.
– “Barış Akarsu Merhaba” isimli sinemada baba karakterini canlandırdınız? Yaşayan bir karakterin rolünü birinci sefer mı üstleniyorsunuz? Tıpkı ortamda bulunup sohbet ettiniz mi?
Belgesel tadında bir şey oldu. Âlâ bir sinema olduğunu düşünüyorum, doğal ki bunun kararını seyirci verecek biz değil. Evet değişik olan şu oldu; o kadar acıyı yaşamış, bir adamla birebir yerde bulunmak… Biraz buruk oluyor. Anne vefat etmiş, kız kardeşiyle biraz sohbet edebilme talihim oldu. Acı çok taze, unutulacak bir şey değil. Onun içinde içimizi burkan bir şey oldu.
Bir müzisyen olduğunu biliyordum, katıldığı müsabakayı takip etmemiştim, sonradan baktım ve çok önemli takipçisi olan, hayranı olan, bilhassa toplumsal emelli yardım kurumlarıyla, istekli olarak çalıştığı için çok seviliyormuş.
Böyle çok sevilen, hit olmuş, bir insanın hayatını yapmak zordur. Sevenlerinin gözünde bir Barış Akarsu idolü oluşmuş.
Ama var olan birini oynamak birinci oldu.
“EKONOMİK DURUM İÇLER ACISI!”
– Ülkemizde problemler bitmez lakin Türkiye’nin en büyük sıkıntısı sizce nedir?
Ekonomi! İktisattaki tutarsızlık! Memleketin ahvali her şeyi tesirler. Tiyatro mesela Türkiye’den bağımsız bir şey değil ki… Türkiye’nin bu ekonomik dar boğazı ya da dünyada yaşanan küresel ya da bizi etkileyen şey ekonomik durum yani bence şu anda en içler acısı! Bütün bölümlerde, toplumsal hayatta, beşerler, enstrümanı sattı hatta intihar eden müzisyenler oldu.
Düşünün ki bir ülkede bir müzisyen para kazanamadığı için intihar edip ölüyor, ülkenin ayağa kalkması gerekiyordu, hiçbir şey olmadı.
– Pekala sanata yasaklar, maniler, sansür…
En başından şunu söyleyeyim, en son maddede geçti ancak ben hiçbir şeyin sansürlenmesinden yana değilim. Sansüre başından sonuna kadar, gazeteci olsun, kitap olsun, özgür söz olsun karşıyım. Hiçbir şey sansürlenmemeli…
– Önümüzde bir seçim var.
Türkiye’de özgürlükler ve demokrasi ismine kim yanlışsız bir şey yapacaksa iktidarda o olsun isterim.
