Dünya’nın suyunun, gezegenin oluşum yıllarındaki hidrojen bakımından güçlü atmosferlerle magma okyanusları ortasındaki etkileşimler sonucu ortaya çıktığı yeni bir araştırmada belirtildi.
Önceki araştırmalar Dünya’nın ve Güneş Sistemi’ndeki öbür kayalık gezegenlerin, birinci vakitlerinde Güneş’i çevreleyen toz ve gaz diskinin birleşmesiyle oluştuğuna işaret ediyor.
Çalışmalarda, Güneş Sistemi’nin birinci evrelerinde büyük cisimlerin birbirlerine çarparak sonunda Dünya’yı oluşturan öngezegeni meydana getirdiği teorisi geliştirilmişti.
ÜÇ FARKLI KATMANA AYRILIYOR
Independent Türkçe’nin haberine nazaran araştırmacılar gezegenin sonra daha büyük ve sıcak hale geldiğini, çarpışmaların ısısı ve radyoaktif elementler nedeniyle eriyerek muazzam genişlikte bir magma okyanusuna dönüştüğünü bulmuştu.
Aralarında ABD’deki Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles’tan (University of California Los Angeles/UCLA) araştırmacıların da bulunduğu grup, vakit içinde gezegen soğudukça en ağır unsurun içe gerçek çöktüğünü ve Dünya’nın metal çekirdek, kayalık manto ve kabuk olmak üzere üç farklı katmana ayrıldığını söylüyor.
Yakın vakitte Nature isimli akademik mecmuada yayımlanan bu son çalışmada bilim insanları, mavi gezegenin kendine has kimyasal özelliklerinin kopyalanıp kopyalanamayacağını görme maksadıyla Dünya’nın oluşumuna dair yeni modeller geliştirdi.
Bilim insanları, Dünya’nın varolduğu birinci devirlerde magma okyanusuyla moleküler hidrojen içeren öngezegen atmosferi ortasındaki etkileşimlerin, gezegenin su bolluğu üzere kimi karakteristik özelliklerini meydana getirmiş olabileceğini ortaya koydu.
Araştırmacılar, moleküler hidrojen içeren atmosferler ve magma okyanusları ortasındaki malzeme alışverişinin modelini çıkarmak için matematiksel yaklaşımlar kullanarak 25 farklı bileşiği ve 18 farklı tepki çeşidini inceledi.
Modelledikleri çeşitli kimyasallar ortasındaki karmaşık etkileşimler, Dünya’nın oluşumunun beklenen tarihi hakkında datalar sundu.
Erken Dünya simülasyonunda, magma okyanusuyla atmosfer ortasındaki etkileşimler büyük hidrojen kütlelerinin metal çekirdeğe gerçek hareket etmesine, mantonun oksitlenmesine ve yüksek ölçülerde su üretilmesine neden oldu.
Bilim insanları bu etkileşimlerin, büyüyen gezegeni meydana getirmek için çarpışan kayalık gerecin tümü büsbütün kuru olsa bile “bol miktarda” su üreteceğini söylüyor.
Kuyrukluyıldızlar ve meteoritler üzere öbür su kaynaklarının olması da mümkün ancak bilim insanları bunların, Dünya’nın mevcut durumunu açıklamada gerekli olmadığını belirtiyor.
Carnegie Science’tan çalışmanın ortak muharriri Anat Shahar şöyle diyor:
Bu, gezegenimizin evriminin yalnızca olası bir açıklaması olmakla birlikte, Dünya’nın oluşumunun tarihiyle Dev Dünyalar ve alt-Neptünler denen, uzak yıldızların yörüngesinde keşfedilen en yaygın ötegezegenler ortasında değerli bir irtibat da kurabilir.
Çalışmanın kesimi olan araştırmacılar halihazırda Samanyolu Galaksisi’nin en yaygın gezegenlerinin kimyasal yapısını ortaya çıkarmaya ve uzak dünyalardaki ömür belirtilerini tespit etmek için bir çerçeve geliştirmeye çalışıyor.
