Dil ve konuşma terapisti Berfin Türkmen, kekemelik sorununa dikkat çekerek bu rahatsızlığın terapi sürecine değindi. Kekemeliğin genetik yahut çevresel faktörlerden kaynaklanabileceğinin altını çizen Türkmen, “Bir uzman denetiminde gerçekleşmeyen bilinçsiz tedavi biçimlerinin bireye hiçbir faydası olmayacaktır” diye konuştu.
“BİLİNÇSİZ TEKNİKLER VAKİT KAYBIDIR”
Bilinçsiz bir halde konuşma sıkıntısını ortadan kaldırabilecek tekniklerin denendiğini söyleyen Türkmen, “Farklı teknikler vakit kaybından diğer bir şey değildir. Hem birey hem de aileler bu süreçten bir yarar sağlayamadığında umutları kırılıyor. Bu işin dermanı lisan ve konuşma merkezlerinde aranmalıdır. Toplumda en çok bilinen konuşma bozukluklarından biri de kekemeliktir ama bir o kadar da toplum olarak bu çerçevede kayda paha bir farkındalığımız yok. Kekemeliği çevresel faktörler tetiklese bile tartıyla kalıtımsaldır. Bir ailede kekemelik hikayesi varsa ve çocukta da kekemelik varsa bunun yüksek oranla genetik faktörlü olduğunu söyleyebiliriz. Çevresel olarak da bir hasardan ötürü yahut nörolojik olarak da kekemelik meydana gelebiliyor. Biz bu duruma edinilmiş kekemelik diyoruz. Bir kişi korkarak, heyecanlanarak, utanarak yahut öbür bir olumsuz his ile karşılaştığında kekeme olmaz. Bize danışanlar bir hikaye üzerine başvuruyorlar ve ‘Çocuğum korktu kekemelik başladı’ diye durumu paylaşıyorlar. Lakin kekemeliğin asıl kaynağı bunlar değildir bilakis var olan kekemeliğin tetiklenmesidir” tabirlerini kullandı.
“AİLELER BAĞLANTI KURMUYOR”
“Taklit ederek kekemelik olmaz” diyen terapist Türkmen, bahis ile alakalı olarak kelamlarına şu halde devam etti:
Bir çocukta kekemelik var ise kimi aileler de o çocukla irtibat kurulması taraftarı olmuyor. Zira çocuğunun da kekemeyi taklit etmesinden yahut bulaşacağından korkuyorlar. Bu da kekemeliği olan için büyük bir duygusal travmaya yol açıyor. Etraftakilerin bilinçsizliği bu durumu daha da zora sokuyor. Birebir halde konuşma bozukluğu yaşayan bireye, nefes al, sakin ol, yavaş konuş, düşün, dinlen diye telkinlerde bulunuyorlar. Bu da bireyi baskı altına sokuyor. Kekemelik sorunu yaşayan bir bireyin yarım kalan kelamı muhakkak tamamlanmamalıdır. Bu durumdan olağan olarak akıcı konuşan biri de rahatsız olur.
“ERKEN MÜDAHALE KEKEMELİKTE ÖNEMLİ”
Kekemeliğin 3 ile 3.5 yaş aralığında başlayabileceğini ileten Türkmen, “Eğer sorun 6-12 ay boyunca devam ediyor ise kişinin terapiye başlaması gerekiyor. Ne kadar erken müdahale edilirse, kekemeliğin ortadan kalkma oranı o kadar artar. Zira ergen ve yetişkinlik periyodunda bu sorun kronikleşmiş oluyor. Biz terapilerde muhakkak başlı teknikler uyguluyoruz. Terapilerde aileyle işbirliği halinde olmak tüm konuşma bozukluklarının terapi süreci için çok kıymetlidir. Aileyi de kekemeliğin büsbütün geçmeyebileceğini, hayat uzunluğu eşlik edebileceğini lakin kontol altına alınması ve daha düşük şiddete düşürülebileceği hakkında bilgilendirip, kekemeliği olan bireye karşı nasıl davranmaları hakkında bilinçlendiriyoruz. Bizim için kıymetli olan kekemeliğin kaynağını tespit edip o bahiste eksikleri gidermektir. Kekemeliği olan birey yetişkin de olsa çocuk da olsa değinilmesi gereken bir durum daha var ki o da işin ruhsal boyutudur” dedi.
